مهدی جان

لب‌های خشکیده؛ 

پاهای تاول زده؛

صورت‌های سیلی خورده؛ 

بدن‌های قطعه قطعه شده؛  

سرهای برافراشته بر فراز نیزه‌هاِ                                        

و چشم‌های بی رمق کودکان یتیمِ کربلا؛

همه تو را می‌خوانند که بیایی!

و ما هم اکنون با دیده‌های گریان، در انتظار ظهورت افق‌های آسمان را به نظاره نشسته‌ایم و به انتهای جاده‌ی انتظار چشم دوخته‌ایم و هر روز و هر شب تو را با ندبه می‌خوانیم.

مهدی جان، بیا تا پا به پای تو از حریمت دفاع کنیم و تیغ برّان شمشیرمان را از خون یزیدیان زمان رنگین کنیم.