در سحرگاهان 6بهمن 1360 آوای گوشخراش گلوله های آتشین کفر و الحاد، فضای آرام و آزاد آمل انقلابی را درهم شکست. شاید آتش افروزان بر این وهم بودند که نواهای شیطانی ایشان، بیم و ترس را با طعم رفاه طلبی و عزت گزینی در دل مردان و زنان آملی جای داده و آنگاه از ورای این خیال خام، جلوس مستکبرانه بر عرصه سرنوشت را تجلی سازند.اما هیهات، هیهات که هرگز چنین نشد. مگر زمانه، زمانه 61هجری است؟! مگر دیار دیار کوفه است که زنان کوفی، مردان بی غیرتشان را در پستوی بیوت نیرنگ و قدرت اموی پنهان نمایند تا فریاد سفیر خونین بال حسین بن علی(ع) را نشنوند؟! حاشاوکلا اینجا سرزمین زنان عفیفی است که کابین آنان، مهرعلی(ع) و فرزندان علی(ع) است. اینجا دیار مردانی است که فدایی شدن در راه خدا، اتمام آمالشان است. آری اینگونه بود که حادثه جاودان و ماندگار مردم عزیز آمل رقم خورد و برگ زرینی را به وجود آورد. یاران حسین زمان، خمینی عزیز چنان درسی را به منافقین کوردل که به قصد تصرف آمل، شبانه حمله مسلحانه را به آن نموده بودند، دادند که هرگز از یادها نخواهد رفت.هزار سنگر نام پرافتخاری است که از جانب عبدصالح خدای متعال، حضرت روح الله(ره) به دیار دلاور پرور آمل هدیه گردید. براستی پاسداشت حماسه ماندگار آمل که امام عزیز و راحلمان در وصیت نامه سیاسی الهی خود، از مردان و زنان این شهر به نیکی یاد فرموده و نیز رهبری معزز و معظم انقلاب اسلامی به کرات از اهالی آن دیار غیرتمند تجلیل نمودند، پاسداشت از عزت اسلامی است. امید آنکه با درج نام حماسه جاویدان 6بهمن مردم دلاور آمل در تقویم سالانه، پاسخگوی بخشی از زحمات مردان عزیز آن دیار باشیم.